Chinees huwelijksgeluk in Indonesië

Al sinds de 12de eeuw voeren handelaren uit de zuidelijke Chinese provincies naar de Indonesische archipel. Hun handelswaar bestond onder meer uit zijde en porselein. Een deel van hen huwde met vrouwen uit het immigratieland, kregen kinderen en bleven er voorgoed. Zij startten hier vaak succesvolle ondernemingen. Vanaf het einde van de 19de eeuw mochten ook Chinese vrouwen naar Indonesië emigreren. Nakomelingen van Chinese en Indonesische voorouders, maar ook kinderen van Chinese ouders die in Indonesië waren geboren, werden Peranakan Chinezen genoemd. Peranakan is afgeleid van het Indonesische woord anak dat kind betekent. 

Onderdeel van zijn genereuze schenking was het zijden bruidskostuum waarin Han Tek Nio, zijn grootmoeder, in 1901 was getrouwd. Hierna is het kostuum nog gedragen door drie van zijn tantes: waaronder Helene Tan die in 1928 in het huwelijk trad.

Het huwelijk werd in de traditionele Chinees-Indonesische samenleving beschouwd als een van de belangrijkste rituelen in een mensenleven. Het waarborgde het voortbestaan van de familienaam en er werd gehoopt op nakomelingen die de verzorging van het voorouderaltaar op zich konden nemen. Men trouwde binnen de eigen sociale klasse. 

Tot het begin van de 20ste eeuw werden deze huwelijken gearrangeerd. Ouders zochten in hun kennissenkring naar een geschikte partner of schakelden een huwelijksbemiddelaar in. Later kozen jonge mensen hun eigen huwelijkspartner, maar vroegen wel om goedkeuring van hun ouders. Wanneer beide families akkoord waren, bracht de familie van de jongen een formeel bezoek aan die van het meisje en overhandigde diverse geschenken en gerechten. De familie van de bruid schonk op haar beurt onder meer kleding aan de bruidegom. Nadat de Chinese kalender was geraadpleegd, werd een gunstige datum voor het huwelijk bepaald. 

Het kostuum van de bruid lijkt op de draken-jas en -rok die de vrouw van een mandarijn bij officiële gelegenheden droeg; de bruidegom droeg het ‘groot tenue’ van een mandarijn. Het bruidspaar werd in sommige delen van China echt beschouwd als Keizer en Keizerin voor één dag. 

Dit Wereldverhaal is gebaseerd op dit ModeMuze blog van Francine Brinkgreve, dat op 12 februari jl. verscheen. NMvW is partner van Modemuze, een online modeplatform waar onze conservatoren en andere professionals blogs publiceren over modeontwerpers, fashion en ‘minder nieuwe’ kleding en kledingaccessoires. Ook onze collectie kleding en kledingaccessoires zijn daar te zien.