In de negentiende eeuw hebben Europese wetenschappers dit uitgestrekte gebied onderverdeeld in Australië, Melanesië, Polynesië en Micronesië. Met de komst van westerse ontdekkingsreizigers, missionarissen en zendelingen vanaf de zeventiende eeuw veranderde het leven in Oceanië in hoog tempo. De bewoners leerden bijvoorbeeld nieuwe materialen kennen zoals katoen en metaal. De bekering tot het christendom had tot gevolg dat veel inheemse objecten vernietigd werden. Nu wordt Oceanië gekenmerkt door de dynamische manier waarop oorspronkelijke bevolkingsgroepen werken aan een toekomst waarin hun invloed duidelijk aanwezig is.
Het immense eilandenrijk met honderden eilanden
Oceanië bestaat uit ruim 20.000 eilanden en beslaat maar liefst een derde van het totale aardoppervlak. Er worden 1800 talen gesproken en het gebied kent een waaier aan culturen. Stap in de wereld van Oceanië en kom meer te weten over de bewoners. Overgangsrituelen, contacten, lichaamsversiering en mythische wezens: een boeiende kennismaking.
Westerse ontdekkingsreizigers vanaf de 17e eeuw in Oceanië
Oceanië
De zee, bijna nooit heel ver weg in dit gebied, gaf de bewoners aanleiding tot het ontwikkelen van heel vernuftige navigatietechnieken en efficiënte kano’s.
Wereldmuseum Leiden heeft een speciale band met de Maori’s uit Nieuw-Zeeland. Het karakteristieke botenhuis in de museumtuin en de twee Waka’s, traditionele Maori kano’s, zijn daar de getuigen van. Hier kun je de interessante reportage zien, hoe de samenwerking met de Maori houtsnijders en hun ambachtelijke vakmanschap verliep.
De prauwfiguur
Een klein maar heel bijzonder topstuk is de prauwfiguur, afkomstig van de Salomonseilanden. Het beeldje heeft uitzonderlijk mooi inlegwerk en zeldzame ingelegde gouden oorringen. Dergelijke beeldjes werden bevestigd aan de prauw van oorlogskano’s en vormden er een belangrijk onderdeel van. Ze werden ook afwisselend voor verschillende kano’s gebruikt en uitgewisseld met andere groepen. Het moeten belangrijke trofeeën geweest zijn die bijvoorbeeld werden meegenomen door rivaliserende gemeenschappen wanneer een groep was verslagen. Hoewel dergelijke beeldjes niet meer in gebruik zijn, blijven ze een belangrijk symbool van nationale identiteit en illustreren ze sinds de onafhankelijkheid van de Salomonseilanden in 1978 het nationale vijf dollar bankbiljet.