Leven met dekolonisatie van de aarde: planten, bomen na conflict

Wat betekent het wanneer de aarde de thuisbasis is van je voorouders, waar generaties lang mensen leefden van wat de aarde hen gaf? Hoe zou de aarde eruitzien als we haar de ruimte geven om te herstellen, door haar opnieuw te beplanten met respect voor hoe zij ooit was? Is een vredige relatie tussen de aarde en de mens mogelijk? 

Van oorlog, conflict en gedwongen verhuizing tot ecocide 

In tijden van oorlog en conflict worden niet alleen mensen getroffen — ook het landschap lijdt. Planten, bomen en hele ecosystemen raken beschadigd of verdwijnen volledig. Deze bijeenkomst nodigt je uit om samen na te denken over de vergeten ecologische gevolgen van geweld en onderdrukking. 

We verkennen de verbanden tussen klimaatrechtvaardigheid, oorlog en dekolonisatie, en stellen vragen als: 

• Wat is de impact van oorlog op de natuur?
• Hoe kunnen we ecologische schade begrijpen als onderdeel van koloniale geschiedenis?
• Wat betekent herstel, als zowel mensen als ecosystemen opnieuw ruimte nodig hebben om te helen? 

Aan de hand van voorbeelden uit Zuid-Afrika — waaronder Kaapstad en haar unieke plantenrijkdom — en de ecocide in West-Papoea, verbinden we historische gebeurtenissen zoals de kolonisatie in Zuid-Afrika van 1652 en de gedwongen verhuizingen van 1952 met hedendaagse ecologische schade. En de overdracht van West Papua door Nederland aan Indonesië in 1962 en de komst van Papoea's naar Nederland in de jaren daaropvolgend. 

We staan stil bij hoe moeilijk toegankelijke gebieden, vol waardevolle natuur die dikwijls zonder kennis en betekenis wordt vernietigd of vervangen. Dit wordt vaak worden vergeten. En hoe herstel en erkenning – voor mens én natuur – essentieel zijn voor echte klimaatrechtvaardigheid. 

Nu wereldwijde conflicten toenemen en de omgeving vernietigd wordt, groeit ook de schaal van ecologisch verlies. Deze bijeenkomst kijkt ook naar situaties waarin oorlog, genocide en ecocide met elkaar verweven zijn. Deze verhalen dwingen ons om opnieuw na te denken over hoe we verlies definiëren, hoe we herstel voorstellen, en hoe we rechtvaardigheid centraal stellen – zowel voor mensen als voor de planeet.