Wie kent het beeld niet van de optocht van Afro-Surinaamse vrouwen met prachtige hoofddoeken (angisa) volumineuze rokken (koto) en wijduitstaande jasjes (yaki) die op 1 juli door Amsterdam wandelen op weg naar het Oosterpark. Daar wordt het jaarlijkse bevrijdingsfeest Keti Koti, gebroken ketenen, gevierd; de afschaffing van slavernij in Suriname die in 1863 op die dag plaatsvond.
Mode en erfgoed uit Suriname
Prachtige hoofddoeken, volumineuze rokken en wijduitstaande jasjes: de ‘koto’. Door de een gezien als een typisch Surinaamse kledingstijl om trots op te zijn. Voor de ander een overblijfsel uit de slavernijperiode, waar je niets meer mee te maken wilt hebben.
Er wordt gezegd dat het dragen van een koto je doet ‘groeien’ en dat een koto ruimte in mag, nee, moét nemen.
Bij feestelijke gelegenheden zoals verjaardagen, bruiloften of koto-dansi (een dansfeestje) worden traditionele en moderne koto gedragen, die zich ontwikkelen naar de laatste mode.
In boeken uit de 17e en 18e eeuw wordt steeds herhaald dat een vrouw van een plantage-eigenaar de koto bedacht zou hebben om de blote lichamen van haar tot slaafgemaakte vrouwelijke bedienden te verhullen, zodat haar (witte) man niet verleid werd.
Dit verhaal is hardnekkig, ook in recentere publicaties, maar het is onbekend waar die informatie vandaan komt.