De eilandbewoners waren meester bootbouwers. De boten, gemaakt van de stam van een broodvruchtboom, hadden een asymmetrische romp met een vlakke en een gekromde zijde waardoor varen tegen de wind mogelijk was. Het zeil, gevlochten van pandanusvezels, kon rond de mast draaien waardoor de uitlegger altijd aan de loefzijde kon hangen
De Marshall-eilanden: leven met de zee
Toen dichter en performance kunstenaar Kathy Jetñil-Kijiner in Londen in 2012 haar gedicht ‘Tell Them’ voordroeg, was menigeen tot tranen geroerd. Dit gedicht was samen met heel veel prachtige topstukken uit Oceanië te zien in de tentoonstelling EEN ZEE VAN EILANDEN in Museum Volkenkunde, tegenwoordig Wereldmuseum Leiden.
Kathy Jetñil-Kijiner vertelde het verhaal van haar voorouders, trotse zeevaarders van de Marshall-eilanden, voor wie de zee vooral bondgenoot, maar soms ook vijand was. Door klimaatverandering wordt de oceaan steeds meer een bedreiging. Net zoals haar landgenoten, weigert zij de strijd op te geven en de rijke cultuur van de Marshall-eilanden die onlosmakelijk verbonden is met het land en de zee zomaar los te laten.
Ook de kennis van het zeevaren, de weg vinden op zee door middel van observatie van golven, deiningen, sterren, maan, zon, wind, lichtbreking op het water, schaduwvorming en de vlucht van vogels bereikte op de Marshall-eilanden een hoog niveau. In zeekaarten, een geheugensteun, zat deze kennis vervat.
